Mijn naam is Dimitri Cremers. Bij Optimale Samenwerking ben ik actief in verschillende contexten waarin mijn rol varieert van projectleider, onderzoeker of consultant. Daarnaast ben ik promovendus aan de Universiteit van Tilburg op het thema samenwerking bij complexe casuïstiek.

Deze blog werd geschreven door oud collega Remco Bijl

Het motto van Donald Trump: ‘’simpele oplossingen voor complexe problemen’’, concludeert een artikel van de NOS (2016).

Buiten beschouwing gelaten of je het met de nieuwe president van de Verenigde Staten eens bent of niet, zijn motto om complexe problemen het hoofd te bieden met simpele oplossingen spreekt veel mensen en organisaties tot de verbeelding. Maar is dit, zoals Trump het doet overkomen, ook altijd wel mogelijk? Wanneer je vraagstukken ombuigt door er een simpele oplossing voor te bedenken, pak je dan het echte probleem wel aan?

Steeds vaker komen we erachter dat bepaalde zekerheden in werkelijkheid een stuk minder zeker zijn dan we denken. De financiële crisis is hier een uitermate goed voorbeeld van; omvallende banken, instabiliteit van pensioenfondsen, verdampende overwaardes op huizen en ga zo maar door. Ook in de zorg hebben we te maken met het afbrokkelen van zekerheden. Dit blijkt bijvoorbeeld in de thuiszorg en de jeugdzorg. Het omvallen van grote instellingen (bijv. TSN, Intermezzo) lijkt eerder regel dan uitzondering te worden. Deze ontwikkelingen hebben als gevolg dat de meest kwetsbaren onder ons het het zwaarst te verduren krijgen. Het feit dat we steeds meer in een wereld leven van zekere onzekerheden en onzekere zekerheden, doet mij afvragen hoe organisaties in een dergelijke wereld toekomstbestendig kunnen worden ingericht.