Mijn collega Willem van Vredendaal schreef laatst een blog over zijn passie: ‘Verschilt de samenwerking in een sportteam van het werken bij Optimale Samenwerking?’ Naar aanleiding van mijn interesse in software code, heb ik de relatie tussen samenwerken en software code nader onderzocht. Te snel trok ik de conclusie dat het samenwerken tussen mensen geen relatie zou hebben met de abstracte wereld van eentjes en nulletjes. Echter blijkt dat, wanneer het gaat om effectief samenwerken, wij nog erg veel kunnen leren van ‘Interoperability’ van software (samenwerken tussen software).

In het nieuws komen we het helaas dagelijks tegen; een datalek hier, privé gegevens op straat daar. En net wanneer u denkt dat u alles goed en veilig geregeld heeft blijkt er een lek in één van de erkende security protocollen te zitten of laat een medewerker per ongeluk een USB stick met bedrijfsgevoelige data in de trein liggen.

Wat kunt u hier dan nog tegen doen? En hoe kunt u, uzelf en/of uw organisatie hier tegen beschermen? Terug naar het stenentijdperk is natuurlijk altijd een optie. Voortaan weer communiceren middels pen, papier en postduiven is een mogelijkheid. Echter ontbreekt het bij deze optie aan het gebruikersgemak waar we hedendaags zo aan gewend zijn geraakt. Daarnaast bestond het onderscheppen van data vroeger natuurlijk ook al. Een postduif lande ook wel eens op het verkeerde balkon. Gewoon geen data meer versturen dan? Dit zou een groot deel van de problemen kunnen oplossen maar ik vraag me af of dit nu echt functioneel is. Uiteindelijk dient er een gezonde balans gevonden te worden tussen het beveiligen, gebruikersgemak en de functionaliteit. Deze drie aspecten kunnen niet zonder elkaar en werken bovendien niet optimaal wanneer er geen gezonde balans tussen deze aspecten gevonden kan worden.